Şizofreni: nedir, belirtiler ve ana tipler

Şizofreni, gerçeklik hissi kaybına ve eleştirel yargıya ek olarak, zihnin işleyişinde düşünme ve duygularda rahatsızlıklara, davranış değişikliklerine neden olan değişiklikler ile karakterize psikiyatrik bir hastalıktır.

15 ila 35 yaşları arasında daha yaygın olmasına rağmen, şizofreni her yaşta ortaya çıkabilir ve genellikle halüsinasyonlar, yanılsamalar, yanılsamalar, antisosyal davranış, motivasyon kaybı veya hafızadaki değişiklikler.

Şizofreni popülasyonun yaklaşık% 1'ini etkiler ve tedavi olmamasına rağmen, psikoterapi ve mesleki terapi gibi diğer tedavilere ek olarak Risperidon, Ketiapin veya Klozapin gibi antipsikotik ilaçlarla iyi kontrol edilebilir, hastanın rehabilite etmesine ve aileye ve topluma yeniden entegre olmasına yardımcı olmanın bir yolu olarak.

Ana belirtiler

Şizofrenili bir kişide mevcut olan, her bir kişiye ve geliştirilen şizofreni türüne göre değişebilen ve pozitif (olmaya başlayan), negatif (normal olan, ancak gerçekleşmeyi bırakan) belirtileri içeren birkaç semptom vardır.) veya bilişsel (bilgi işlemedeki zorluklar).

Ana olanlar:

• Kişi, örneğin zulüm görmesi, ihanet edilmesi veya süper güçleri olan gerçek olmayan bir şeye güçlü bir şekilde inandığında ortaya çıkan sanrılar. Deliryumun ne olduğunu, çeşitlerini ve nedenlerini daha iyi anlayın; Halüsinasyonlar, sesleri duymak veya vizyonları görmek gibi var olmayan şeylerin canlı ve net algılanmasıdır; Kişinin bağlantısız ve anlamsız şeyleri konuştuğu düzensiz düşünme; Hareket bozukluğu, tekrarlanan hareketlerin varlığı, dik dik, palyaçoluklar, konuşma yankısı veya susturma ile karakterize edilen katatonizme ek olarak, koordinasyonlu ve istemsiz hareketlerle hareket biçimindeki anormallikler; Psikotik alevlenmeler, saldırganlık, ajitasyon ve intihar riski ile davranış değişiklikleri; İrade kaybı veya inisiyatif kaybı, duygusal ifade eksikliği, sosyal izolasyon, kişisel bakım eksikliği gibi olumsuz belirtiler; Dikkat ve konsantrasyon eksikliği; Hafıza değişiklikleri ve öğrenme güçlükleri.

Şizofreni, aylar veya yıllar içinde kademeli olarak ortaya çıkan değişikliklerle aniden, günler veya kademeli olarak ortaya çıkabilir. Genellikle, ilk belirtiler, kişinin daha şüpheli, karışık, dağınık veya uzak olduğunu fark eden aile üyeleri veya yakın arkadaşlar tarafından fark edilir. Şizofreni semptomlarında bu hastalığın nasıl tanımlanacağı hakkında daha fazla bilgi edinin.

Şizofreniyi doğrulamak için, psikiyatrist kişi tarafından sunulan belirti ve semptomları değerlendirecek ve gerekirse beyin tümörü veya bunama gibi psikiyatrik semptomlara neden olabilecek diğer hastalıkları dışlamak için kafatasının bilgisayarlı tomografi veya manyetik rezonans görüntülemesi gibi testler isteyecektir. örnek.

Türleri nelerdir

Klasik şizofreni, kişinin sahip olduğu ana semptomlara göre farklı tiplerde sınıflandırılabilir. Bununla birlikte, çeşitli zihinsel bozuklukları sınıflandıran DSM V'ye göre, birkaç alt tipin varlığı artık dikkate alınmamaktadır, çünkü birkaç çalışmaya göre her alt tipin evrimi ve tedavisinde fark yoktur.

Yine de, klasik sınıflandırma şu türlerin varlığını içerir:

1. Paranoid şizofreni

Sanrıların ve halüsinasyonların, özellikle işitme seslerinin ve ajitasyon ve huzursuzluk gibi davranış değişikliklerinin baskın olduğu en yaygın tiptir. Paranoid şizofreni hakkında daha fazla bilgi edinin.

2. Katatonik Şizofreni

Kişinin çevreye doğru tepki göstermediği, vücudun yavaş hareketleri veya felç ile saatlerce, günlerce aynı pozisyonda kalabileceği, yavaşlık veya konuşmama, kelimelerin tekrarlanması veya birisinin söylediği ifadelerin yanı sıra tuhaf hareketlerin tekrarlanması, surat etmesi veya bakması.

Örneğin daha az yaygın bir şizofreni türüdür ve örneğin beslenme bozukluğu veya kendine zarar verme gibi komplikasyonlar riski ile tedavisi daha zordur.

3. İbranice veya Dağınık Şizofreni

Düzensiz düşünme, ilgisizlik, sosyal izolasyon ve günlük aktiviteleri gerçekleştirme yeteneğinin kaybı gibi olumsuz belirtilerin yanı sıra anlamsız ifadelerle ve bağlam dışında da baskındır.

4. Farklılaşmamış şizofreni

Şizofreni belirtileri olduğunda ortaya çıkar, ancak kişi belirtilen türlere uymaz.

5. Artık şizofreni

Hastalığın kronik bir şeklidir. Şizofreni kriterleri geçmişte meydana geldi, ancak şu anda aktif olmadığında olur, ancak yavaşlık, sosyal izolasyon, inisiyatif veya şefkat eksikliği, yüz ifadesinin azalması veya öz bakım eksikliği gibi olumsuz semptomlar hala devam eder.

Şizofreniye ne sebep olur?

Şizofreniye neden olan şeyin kesin nedeni hala bilinmemektedir, ancak aynı ailede, ilaç kullanımını içerebilen çevresel faktörler gibi daha büyük risk olduğu için gelişiminin hem genetik hem de etkilendiği bilinmektedir. marihuana, viral enfeksiyonlar, hamilelik sırasında yaşlı ebeveynler, hamilelik sırasında yetersiz beslenme, doğum komplikasyonları, olumsuz psikolojik deneyimler veya fiziksel veya cinsel istismar gibi.

Tedavi nasıl yapılır

Şizofreninin tedavisi, örneğin halüsinasyonlar, sanrılar veya davranış değişiklikleri gibi temel olarak pozitif semptomları kontrol etmeye yardımcı olan Risperidon, Ketiapin, Olanzapin veya Klozapin gibi antipsikotik ilaçlarla psikiyatrist tarafından yönlendirilir.

Diazepam gibi diğer anksiyolitik ilaçlar veya Karbamazepin gibi duygudurum düzenleyicileri ajitasyon veya anksiyete durumunda semptomları hafifletmek için kullanılabilir ve sertralin gibi antidepresanlar depresyon durumunda belirtilebilir.

Buna ek olarak, hastanın sosyal hayata daha iyi bir rehabilitasyon ve yeniden entegrasyonuna katkıda bulunmanın bir yolu olarak psikoterapi ve mesleki terapi gereklidir. Sosyal yönlendirme ve toplum destek ekipleri tarafından aileye yönlendirme ve izleme, tedavinin etkinliğini artırmak için önemli önlemlerdir.

Çocukluk çağı şizofreni

Çocukluk şizofrenisine, çocuklarda yaygın olmadığı için erken şizofreni denir. Yetişkinlerde şizofreni ile aynı semptom ve tiplerle ortaya çıkar, ancak genellikle daha yavaş bir başlangıcı vardır, ilk ortaya çıktığında tanımlanması genellikle zordur.

Düşünmedeki değişiklikler düzensiz fikirler, sanrılar, halüsinasyonlar ve zor sosyal temaslarla daha yaygındır. Tedavi, çocuk psikiyatristiyle, örneğin Haloperidol, Risperidon veya Olanzapin gibi ilaçlar kullanılarak yapılır ve psikoterapi, mesleki terapi ve aile rehberliği de önemlidir.