Çocuğumun depresyonda olup olmadığını nasıl anlarım

Çocukluk döneminde depresyonu gösterebilecek bazı belirtiler arasında oyun oynama isteği, yatak ıslatma, sık sık yorgunluk şikayetleri, baş ağrısı veya mide ağrısı ve öğrenme güçlükleri sayılabilir.

Bu semptomlar fark edilmeyebilir veya öfke nöbetleri veya utangaçlık ile karıştırılabilir, ancak bu semptomlar 2 haftadan fazla kalırsa, psikolojik sağlık durumunu değerlendirmek ve tedaviye başlama ihtiyacını kontrol etmek için çocuk doktoruna gitmeniz önerilir.

Çoğu durumda, tedavi psikoterapi seanslarını ve antidepresan ilaçların kullanımını içerir, ancak bu bozukluk çocuğun gelişimini engelleyebileceğinden, çocuğun depresyondan kurtulmasına yardımcı olmak için ebeveynlerin ve öğretmenlerin desteği gereklidir.

Depresyonu gösterebilecek belirtiler

Çocukluk depresyonunun belirtileri çocuğun yaşına göre değişir ve tanısı asla kolay değildir, bir çocuk doktoru tarafından ayrıntılı bir değerlendirme gerektirir. Bununla birlikte, ebeveynleri uyarabilecek bazı işaretler şunları içerir:

1. Hüzünlü yüzü, donuk gözleri , gülümsememesi ve düşmüş ve kırılgan bir vücudu, sanki hep yorgun ve boşluğa bakıyormuş gibi; Yalnız ya da diğer çocuklarla oynama arzusu eksikliği; Birçok uyuşukluk, sürekli yorgunluk ve hiçbir şey için enerji yok; Belirgin bir nedenden ötürü öfke nöbeti ve sinirlilik, hüzünlü bir çocuğa benziyor, kötü bir ruh hali ve kötü duruşta; Abartılı hassasiyet nedeniyle kolay ve abartılı ağlama; Kilo kaybına yol açabilecek iştahsızlık, ancak bazı durumlarda tatlılar için büyük bir arzu da olabilir; Uyku güçlüğü ve birçok kabus; Anne veya babadan ayrılma korkusu ve zorluğu; Özellikle anaokulunun veya okulun arkadaşlarına göre aşağılık hissi; Okulda düşük performans, kırmızı lekeler ve dikkat eksikliği; Üriner ve fekal inkontinans, çocuk bezi giyme yeteneği kazandıktan sonra.

Bu depresyon belirtileri çocuklarda yaygın olsa da, çocuğun yaşına daha spesifik olabilirler.

6 aydan 2 yıla kadar

Erken çocukluk döneminde 2 yaşına kadar ortaya çıkan ana depresyon belirtileri, yemek yemeyi reddetme, düşük ağırlık, küçük boy ve gecikmiş dil ve uyku bozukluklarıdır.

2 ila 6 yıl

2 ila 6 yaş arasındaki okul öncesi çağda, çoğu durumda çocuklar sürekli öfke nöbetleri, çok fazla yorgunluk, az oyun isteği, enerji eksikliği, yatakta işemek ve istemsiz olarak dışkıları ortadan kaldırır.

Ayrıca, anne veya babalarından ayrılmak, diğer çocuklarla konuşmaktan veya yaşamaktan kaçınmak ve çok yalıtılmış kalmak da çok zor olabilir. Ayrıca şiddetli ağlama büyüleri ve kabuslar ve uykuya dalmakta çok zorluk olabilir.

6 ila 12 yıl

6 ila 12 yaş arasında ortaya çıkan okul çağında, depresyon, öğrenme güçlüğü, düşük konsantrasyon, kırmızı notalar, izolasyon, abartılı hassasiyet ve sinirlilik, ilgisizlik, yoksunluğa ek olarak, daha önce belirtilen aynı semptomlarla kendini gösterir. sabır, baş ağrısı ve mide ve kilo değişiklikleri.

Buna ek olarak, genellikle diğer çocuklardan daha kötü olan ve sürekli "kimse beni sevmiyor" veya "Hiçbir şeyi nasıl yapacağımı bilmiyorum" gibi bir cümle söyleyen bir aşağılık hissi vardır.

Ergenlik döneminde belirtiler farklı olabilir, bu nedenle çocuğunuz 12 yaşından büyükse, genç depresyon belirtilerini okuyun.

Çocukluk depresyonu nasıl teşhis edilir

Tanı genellikle doktor tarafından yapılan testler ve çizimlerin analizi ile yapılır, çünkü çoğu durumda çocuk üzgün ve depresyonda olduğunu bildiremez ve bu nedenle ebeveynler tüm semptomlara çok dikkat etmeli ve doktora söylemelidir. teşhisi kolaylaştırmak için.

Bununla birlikte, bu hastalığın teşhisi kolay değildir, özellikle utangaçlık, sinirlilik, kötü ruh hali veya saldırganlık gibi kişilik değişiklikleri ile karıştırılabileceğinden ve bazı durumlarda ebeveynler yaşları için normal davranışları bile düşünebilirler.

Bu nedenle, sürekli ağlama, çok sinirli olma veya belirgin bir nedenden ötürü kilo verme gibi çocuğun davranışında önemli bir değişiklik tespit edilirse, psikolojik bir değişiklik yaşama olasılığını değerlendirmek için çocuk doktoruna gitmelidir.

Tedavi nasıl yapılır

Çocukluk depresyonunu tedavi etmek için bir çocuk doktoru, psikolog, psikiyatrist, aile üyeleri ve öğretmenler eşlik etmelidir ve nüksü önlemek için tedavi en az 6 ay sürmelidir.

Genellikle, 9 yaşına kadar, tedavi sadece bir çocuk psikoloğu ile psikoterapi seansları ile yapılır. Bununla birlikte, bu yaştan sonra veya hastalık sadece psikoterapi ile tedavi edilemediğinde, örneğin fluoksetin, sertralin veya paroksetin gibi antidepresanların alınması gerekir. Ek olarak, doktor ruh hali stabilizatörleri, antipsikotikler veya uyarıcılar gibi diğer ilaçları önerebilir.

Genellikle, antidepresan kullanımı sadece 20 gün aldıktan sonra etkili olmaya başlar ve çocuğun semptomları olmasa bile, kronik depresyondan kaçınmak için ilaçları kullanmaya devam etmelidir.

İyileşmeye yardımcı olmak için, ebeveynler ve öğretmenler tedavide işbirliği yapmalı, çocuğu diğer çocuklarla oynamaya, spor yapmaya, açık hava etkinliklerine katılmaya ve çocuğu sürekli övmeye teşvik etmelidir.

Depresyondaki çocukla nasıl başa çıkılır?

Depresyonlu bir çocukla yaşamak kolay değildir, ancak ebeveynler, aile ve öğretmenler çocuğun hastalığın üstesinden gelmesine yardımcı olmalı ve böylece desteklendiğini ve yalnız olmadığını hissetmelidir. Bu nedenle, kişi:

• Onları anladıklarını göstererek çocuğun duygularına saygı gösterin; Çocuğu baskıya neden olmadan sevdiği aktiviteler geliştirmeye teşvik edin; Çocuğu tüm küçük eylemler için sürekli övmek ve diğer çocukların önünde düzeltmemek; Ona yardım etmek için orada olduklarını belirten çocuğa çok dikkat edin; Etkileşimi artırmak için çocuğu diğer çocuklarla oynamaya götürün; Çocuğun yalnız oynamasına izin vermeyin veya televizyon izlerken veya video oyunları oynarken yalnız odada kalmayın; Beslenmeye devam etmek için her 3 saatte bir yemeyi teşvik edin; Çocuğunuzun uykuya dalmasına ve iyi uyumasına yardımcı olmak için odayı rahat tutun.

Bu stratejiler çocuğun güven kazanmasına yardımcı olur, tecritten kaçınır ve benlik saygısını geliştirir, çocuğun depresyonu iyileştirmesine yardımcı olur.

Çocukluk depresyonuna ne sebep olabilir?

Çoğu durumda, çocukluk depresyonu, aile üyeleri arasındaki sürekli tartışmalar, ebeveynlerin boşanması, okul değişikliği, çocuk ve ebeveynler arasındaki temas eksikliği veya ölümleri gibi travmatik durumlardan kaynaklanır.

Buna ek olarak, tecavüz veya alkollü ebeveynlerle veya uyuşturucu bağımlılarıyla günlük yaşamak gibi istismarlar da depresyonun gelişmesine katkıda bulunabilir.