Kafa nakli, dejeneratif hastalıklardan muzdarip insanların sağlıklı bir vücuda erişmelerini sağlayarak yaşam kalitelerini iyileştirmeyi amaçlamaktadır.
Şimdiye kadar, insan kafası nakli henüz gerçekleştirilmedi, ancak nakli için başvuran birkaç kişi zaten var. Bununla birlikte, 1950'lerden beri doktorlar ve bilim adamları, köpekler ve maymunlar gibi hayvanlar üzerinde kafa nakli gerçekleştirdiler, ancak sonuçlar çok tatmin edici olmamıştır.
Kafa nakli ana riski omurilik uzlaşmasıdır, çünkü ameliyatı gerçekleştirmek için kordon ve kafa arasındaki bağlantıyı kesmek gerekir. Bu nedenle bilim adamları, nakil hastalarında bu bağlantıyı yeniden inşa etmek ve hareket kaybını önlemek için maddeler ve yollar üzerinde çalışıyorlar.
İlk kafa nakli
İlk kafa nakli 1950'lerde bir Sovyet doktoru tarafından bir köpek yavrusu üzerinde gerçekleştirildi. Doktor iki başlı bir köpek yarattı, yani bir köpeğin kafasını tamamen sağlıklı bir köpeğe nakledti. İki başlı köpek ameliyattan birkaç gün sonra hayatta kaldı. Birkaç yıl sonra, Amerikalı bir doktor bir maymunun kafasını nakletmeye karar verdi, ancak ameliyattan sonra hayvanın hayatta kalması çok kısaydı, maymun ameliyattan yaklaşık bir buçuk gün sonra.
2015 yılında bir İtalyan doktor insanlarda kafa nakli yapmanın mümkün olduğunu ve ilk naklin 2017 sonlarında gerçekleştirileceğini söyledi. Doktor ayrıca kadavralara zaten kafa nakli gerçekleştirdiğini ve bunun başarılı olduğunu söyledi., kadavra olduklarından, bir kafa naklinin olası sonuçlarını değerlendirmek mümkün değildir. Bu nedenle beyin cerrahı tıp etiği ile ilgili çeşitli eleştiriler almıştır.
Nakil nasıl yapılabilir
İtalyan doktor tarafından önerilen kafa nakli Çinli doktor ve bilim adamlarının desteğine sahip ve teorik olarak, kas atrofisine neden olan ve hareketi imkansız hale getiren dejeneratif hastalıklara sahip olan Werdnig-Hoffman Sendromu gibi insanlara izin vermek amacıyla yapılır. örneğin, hareket sınırlaması olmadan sağlıklı bir vücuda sahip olmaya başlayın. Werdnig-Hoffman sendromu hakkında daha fazla bilgi edinin.
Kafa, beyin ölümü olan, ancak sağlıklı olan bir donörün vücuduna nakledilir. Bağışlanan gövdenin hem başı hem de omuriliği, belirli bir madde aracılığıyla yeniden sarılıncaya kadar hücre ölümünü önlemek için -10 ve -15ºC arasında dondurulur. Ek olarak, herhangi bir hareketten kaçınmak için kişi indüklenmiş komada kalmalı ve herhangi bir reddedilmeyi önlemek ve böylece ölümü önlemek için immünosüpresif ilaçları kullanmalıdır. İndüklenen komadan sonra, kişinin hareketleri yeniden öğrenmek için sürekli fizyoterapi seanslarına ihtiyacı olacaktır.
Beyin cerrahına göre, nakil milyonlarca dolara mal olacak, yaklaşık 150 doktordan oluşan bir ekip gerektirecek ve yaklaşık 36 saat sürecekti.
İnsan kafası nakli aslında yapılmamıştır, bu yüzden hala teorik bir prosedürdür. Bununla birlikte, yaşam kalitelerini iyileştirmek için nakil için başvuran birkaç kişi var.
Kafa nakli riskleri
Kafa ekiminin en büyük riski, ölüme ek olarak, kesin hareket kaybıdır, çünkü işlemi gerçekleştirmek için omurilik ve beyin arasındaki bağlantıyı kesmek gerekir. Bu riskten kaçınmak için, bilim adamları tutkal, polietilen glikol veya PEG olarak hareket edebilen, böylece beyni omuriliğe bağlayabilen bir madde keşfettiler.
PEG, omurilikleri tehlikeye atılan köpekler, maymunlar ve fareler ile yapılan deneylerde zaten kullanılmıştır. Bu hayvanlar PEG ile tedavi edildi ve 1 yıl sonra normal yürüyebildiler. Bununla birlikte, PEG henüz insanlarda bu amaç için kullanılmamıştır ve bu nedenle bu maddenin aslında omurilik ile beyin arasındaki bağlantıyı yeniden üretip üretemeyeceği bilinmemektedir. kafa nakli yapılır.
