Çocuğunuzun kanserle yüzleşmesine nasıl yardımcı olabilirsiniz?

Çocuklar ve ergenler, kanser teşhisine yaşlarına, gelişimlerine ve kişiliklerine göre farklı tepki verirler. Bununla birlikte, aynı yaştaki çocuklarda yaygın olan bazı duygular vardır, bu nedenle ebeveynlerin çocuklarının kanserle başa çıkmasına yardımcı olmak için yapabileceği bazı stratejiler de vardır.

Kanseri yenmek mümkündür, ancak haberlerin gelmesi her zaman en iyi şekilde alınmaz, tedavinin yanı sıra birçok yan etkisi vardır. Bununla birlikte, bu hassas aşamayı daha düzgün ve rahat bir şekilde aşmanıza yardımcı olabilecek bazı stratejiler vardır.

6 yaşına kadar çocuklar

Nasıl hissediyorsun?

Bu yaştaki çocuklar ebeveynlerinden ayrılmaktan korkarlar ve ağrılı tıbbi prosedürlerden geçmeleri gerektiğinden korkar ve üzülürler ve öfke nöbetleri, çığlık attı, vurur veya ısırırlar. Buna ek olarak, kabusları olabilir, yatak ıslatma veya başparmak emme gibi eski davranışlara geri dönebilir ve işbirliği yapmayı, emirlere karşı koymayı veya diğer insanlarla etkileşime girmeyi reddedebilirler.

Ne yapmalı?

Yatıştırın, kucaklayın, kucaklayın, şarkı söyleyin, çocuk için bir şarkı çalın veya oyuncaklarla dikkatinizi dağıtın; Testler veya tıbbi prosedürler sırasında daima çocukla birlikte kalın; Çocuğun en sevdiği doldurulmuş hayvanı, battaniyeyi veya oyuncağı odada bulundurun; Çocuğun kişisel nesneleri ve çizimleri çocuğun yaptığı iyi aydınlatmalı neşeli, renkli bir hastane odası; Çocuğun uyku ve yemek saatleri gibi olağan programını koruyun; Çocukla oynamak için gününüzü ayırın, oynama veya bir aktivite yapmak; çocuğun yanında bulunamayan bir babayı görebilmesi ve duyabilmesi için telefonu, bilgisayarı veya diğer araçları kullanarak; üzgün ya da ağlıyor olsa bile ne olduğuna dair çok basit açıklamalar yapmak, örneğin "Ben bugün biraz üzgün ve yorgun hissetmek ve ağlamak iyileşmeme yardımcı oluyor "; çocuğa duygularını ısırma yerine çizmek, konuşmak veya yastık vurmak gibi sağlıklı bir şekilde ifade etmesini öğretmek, bağırmak, vurmak veya tekmelemek; tıbbi muayeneler veya prosedürlerle işbirliği yaparken çocuğun iyi davranışını ödüllendirmek, örneğin, mümkünse bir dondurma vermek.

6 ila 12 yaş arası çocuklar

Nasıl hissediyorsun?

Bu yaştaki çocuklar okulu kaçırmak ve arkadaşlarını ve okul arkadaşlarını görememek, kansere neden olabileceğini düşünmekten suçlu olabilir ve kanserin yakalandığını düşünmekten endişe edebilir. 6-12 yaş arası çocuklar da hastalandıkları ve hayatlarının değiştiği konusunda öfke ve üzüntü gösterebilirler.

Ne yapmalı?

Tanı ve tedavi planını çocuğun anlaması için basit bir şekilde açıklayın; Çocuğun tüm sorularını içtenlikle ve basit bir şekilde cevaplayın. Örneğin çocuk "İyi olacak mıyım?" içtenlikle cevap verin: "Bilmiyorum, ancak doktorlar mümkün olan her şeyi yapacaklar"; Çocuğun kansere neden olmadığı fikrini ısrar ve pekiştirin; çocuğa üzgün veya kızgın olma hakkına sahip olduğunu öğretin, ebeveynler ile konuşun; öğretmenle ve okul arkadaşlarıyla çocuğa neler olduğunu paylaşın, çocuğu da bunu yapmaya teşvik edin; günlük yazma, çizim, boyama, kolaj veya egzersiz aktiviteleri düzenleyin; ziyaretler, kartlar, telefon görüşmeleri, kısa mesajlar, video oyunları, sosyal ağlar veya e-posta yoluyla kardeşler, arkadaşlar ve okul arkadaşları ile iletişim kurun; materyal ve ödevlere erişimi olan örneğin; Çocuğu aynı hastalığı olan diğer çocuklarla tanışmaya teşvik edin.

13-18 yaş arası gençler

Nasıl hissediyorsun?

Gençler, özgürlüğü veya bağımsızlığı olmadığını ve her zaman mevcut olmayan arkadaşlarının veya öğretmenlerinin desteğine ihtiyaç duyduklarının yanı sıra, okulu kaçırmak ve arkadaşlarıyla birlikte olmaktan vazgeçtikleri için üzülürler. Gençler ayrıca kansere sahip oldukları ya da pozitif düşünmeye çalıştıkları gerçeğiyle oynayabilir ve başka bir zamanda ebeveynlere, doktorlara ve tedavilere karşı başkaldırabilirler.

Ne yapmalı?

Konfor ve empati sunun ve hayal kırıklığıyla başa çıkmak için mizah kullanın; Ergenliği teşhis veya tedavi planı ile ilgili tüm tartışmalara dahil edin; Gençleri doktorlara tüm soruları sormaya teşvik edin; Ergenlik çağrısı yapmadığı fikrinde ısrar edin ve güçlendirin. kansere neden oldu; gencin sadece sağlık profesyonelleri ile konuşmasına izin verin; genci, hastalığı hakkında haberleri arkadaşlarıyla paylaşmaya ve onlarla iletişim halinde olmaya teşvik edin; genci, duygularını ifade edebilmesi için bir günlük yazmaya teşvik edin; arkadaşlardan ziyaretler ve mümkünse birlikte planlama faaliyetleri; Gençlerin okulla iletişim halinde olmaları, bilgisayar üzerinden derslere katılmaları, örneğin materyal ve ödevlere erişimleri için bir plan geliştirin; aynı hastalığı olan diğer gençlerle.

Ebeveynler de bu tanı ile çocuklarına acı çekerler ve bu nedenle onlara iyi bakmak için kendi sağlıklarına dikkat etmeleri gerekir. Korku, güvensizlik, suçluluk ve öfke, bir psikolog yardımıyla hafifletilebilir, ancak gücü yenilemek için aile desteği de önemlidir. Bu nedenle, ebeveynlerin hafta boyunca dinlenmek ve bu ve diğer konular hakkında konuşmak için anları bir kenara bırakmaları önerilir.