Otoimmün ensefalit, bağışıklık sistemi beyin hücrelerine saldırdığında ortaya çıkan beynin iltihaplanmasıdır, işlevlerini bozar ve vücutta karıncalanma, görsel değişiklikler, nöbetler veya ajitasyon, örneğin sekeller bırakabilir veya bırakmayabilir.
Bu hastalık nadirdir ve her yaştan insanı etkileyebilir. Farklı otoimmün ensefalit tipleri vardır, çünkü hücrelere saldıran antikor türüne ve beynin etkilenen bölgesine bağlıdır, ana örneklerden bazıları anti-NMDA ensefaliti, akut yayılmış ensefalit veya limbik ensefalittir. bir neoplazm nedeniyle, enfeksiyonlardan sonra veya net bir nedeni olmadan ortaya çıkar.
Otoimmün ensefalopatinin spesifik bir tedavisi olmamasına rağmen, örneğin semptomları hafifleten, iltihabı azaltan ve tüm beyin işlevlerini iyileştirmeye yardımcı olan antikonvülzanlar, kortikosteroidler veya immünosüpresanlar gibi bazı ilaçların kullanımı ile tedavi edilebilir.
Ana belirtiler
Otoimmün ensefalit beynin işleyişini etkilediğinden, semptomlar etkilenen bölgeye göre değişir. Bununla birlikte, en yaygın işaretler şunları içerir:
- Vücudun çeşitli yerlerinde zayıflık veya duyarlılık değişiklikleri; Denge kaybı; Konuşma zorluğu; İstemsiz hareketler; Bulanık görme gibi görme değişiklikleri; Anlama ve hafıza değişiklikleri; Zevk değişiklikleri; Uykuda zorluk ve sık ajitasyon; Değişiklikler mizah ya da kişilik.
Ek olarak, nöronlar arasındaki iletişim ciddi şekilde etkilendiğinde, halüsinasyonlar, sanrılar veya paranoyak düşünceler olarak da ortaya çıkabilirler.
Bu nedenle, bazı otoimmün ensefalit vakaları, örneğin şizofreni tipi veya bipolar bozukluk gibi bir psikiyatrik bozukluk gibi yanlış teşhis edilebilir. Bu olduğunda, tedavi düzgün yapılmaz ve semptomlar zamanla kötüleşebilir veya önemli bir iyileşme belirtisi göstermeyebilir.
Teşhis nasıl yapılır
Bu hastalığın doğru teşhisini yapmak için, bir nöroloğa danışmak önemlidir, çünkü semptomları değerlendirmenin yanı sıra, beyin-omurilik sıvısı analizi, manyetik rezonans görüntüleme veya elektroensefalogram gibi otoimmün ensefalitin varlığını gösteren beyin tanılarını tespit etmek için diğer teşhis testlerinin yapılması da önemlidir.
Bu tür değişikliklere neden olabilecek antikorlar olup olmadığını belirlemek için kan testleri de yapılabilir. Ana otoantikorların bazıları, örneğin her bir ensefalit tipine özgü anti NMDAR, anti VGKC veya anti GlyR'dir.
Ek olarak, otoimmün ensefaliti araştırmak için, doktorun viral veya bakteriyel enfeksiyonlar gibi beyin iltihabının diğer daha sık nedenlerini de dışlaması gerekir.
Tedavi nasıl yapılır
Otoimmün ensefalit tedavisi, aşağıdaki tedavi türlerinden biri veya daha fazlası ile başlar:
- Bağışıklık sisteminin yanıtını azaltmak için Prednizon veya Hidrokortizon gibi kortikosteroidlerin kullanılması; Bağışıklık sisteminin etkisinde daha güçlü bir azalma için Rituksimab veya Siklofosfamid gibi immünosüpresanların kullanımı; Plazmaferez, kanı filtrelemek ve hastalığa neden olan fazla antikorları çıkarmak için; İmmünoglobulin enjeksiyonları, zararlı antikorların beyin hücrelerine bağlanmasının yerini alır; Ensefalite neden olan antikorların kaynağı olabilecek tümörlerin çıkarılması.
Örneğin antikonvülzanlar veya anksiyolitikler gibi semptomları azaltmak için ilaçlara da ihtiyaç duyulabilir.
Ek olarak, otoimmün ensefalitten etkilenen kişinin rehabilitasyona girmesi ve semptomları azaltmak ve olası sekelleri azaltmak için fizik tedavi, mesleki terapi veya psikiyatrik izlemeye ihtiyaç duyulması önemlidir.
Ensefalite neden olabilir
Bu tip ensefalitin spesifik nedeni henüz bilinmemektedir ve birçok durumda sağlıklı insanlarda görülür. Otoantikorların, bazı enfeksiyon türlerinden sonra, uygun olmayan antikorların üretimine yol açabilecek bakteri veya virüslerden kaynaklanabileceğine inanılmaktadır.
Bununla birlikte, otoimmün ensefalit, örneğin paraneoplastik sendrom olarak adlandırılan, akciğer veya rahim kanseri gibi bir tümörün belirtilerinden biri olarak da ortaya çıkabilir. Bu nedenle, bir otoimmün ensefalit varlığında, kanserin varlığını araştırmak gerekir.
