Bilişsel-davranışçı terapi, 1960'larda geliştirilen ve kişinin durumları nasıl işlediği ve yorumladığı ve ıstırap yaratabilecek şekilde odaklanan bir tür psikoterapi olan bilişsel terapi ve davranışçı terapinin kombinasyonundan oluşur.
Yorumlar, temsiller veya anlamın belirli durumlara veya insanlara atfedilmesi otomatik düşüncelere yansır, bu da bilinçsiz temel yapıları aktive eder: şemalar ve inançlar.
Dolayısıyla, bu tür bir yaklaşım, bu düşüncelerin altında yatan çarpık inançları değiştirmek için, bilişsel çarpıtma adı verilen işlevsiz inanç ve düşünceleri tanımlamayı, gerçekliği doğrulamayı ve düzeltmeyi amaçlamaktadır.
Nasıl Çalışır
Davranışçı terapi, geçmiş durumları göz ardı etmeden mevcut bilişsel çarpıklıklara odaklanır ve kişinin acı çeken durum ve bu durumda sahip olduğu duygusal tepki ile ilgili olarak davranış, inanç ve çarpıklıkları değiştirmesine yeni bir tane öğrenerek yardımcı olur. tepki vermenin yolu.
Başlangıçta, psikolog hastanın zihinsel durumunu anlamak için tam bir anamnez yapar. Seanslar sırasında, terapist ve hasta arasında, neyin yanlış gittiğinden bahseden ve psikologun hayatına müdahale eden sorunların yanı sıra kendilerine atfedilen yorumlara veya anlamlara odaklandığı aktif bir katılım vardır. bu sorunları anlayabilir. Bu şekilde uyumsuz davranış kalıpları düzeltilir ve kişilik gelişimi desteklenir.
En yaygın bilişsel çarpıtma
Bilişsel çarpıtmalar, insanların belirli günlük durumları yorumlamaları ve yaşamları için olumsuz sonuçları olan çarpık yollardır.
Aynı durum çeşitli yorumları ve davranışları tetikleyebilir, ancak genellikle, bilişsel çarpıtmaları olan insanlar her zaman olumsuz bir şekilde yorumlarlar.
En yaygın bilişsel çarpıtma:
- Kişinin, diğer olası sonuçları hesaba katmadan meydana gelen veya gerçekleşecek bir durum hakkında karamsar ve olumsuz olduğu felaket, kişinin duygularının bir gerçek olduğunu varsayması durumunda meydana gelen duygusal akıl yürütme, yani, ne hissettiğini mutlak gerçek olarak görür; kişinin sadece iki ayrı kategoride durum gördüğü, durumları veya insanları mutlak terimlerle yorumlar; Belirli bir durumun sadece bir yönünün, özellikle olumsuzun vurgulandığı seçici soyutlama, Olumlu yönleri görmezden gelmek; delil olmadan, diğer insanların ne düşündüğüne dair tahmin ve inanmaktan oluşan zihinsel okuma, diğer hipotezleri atmak; bir kişiyi etiketlemek ve onu belirli bir duruma göre tanımlamak, izole etmek; kişisel özellikleri ve deneyimleri en aza indirmek ve hataları en üst düzeye çıkarmak ile karakterize edilen maksimizasyon; zorunluluklar, durumların gerçekte nasıl olduğuna odaklanmak yerine, olması gerektiği gibi düşünmekten ibarettir.
Bu bilişsel çarpıtmalardan birinin örneklerini anlayın ve görün.
